Goede recensie van Het Parool, waar ik het op bijna alle aspecten mee eens ben: http://www.parool.nl/parool/nl/26/BOEKEN/article/detail/1828277/2011/01/26/Koch-Zomerhuis-met-zwembad.dhtml
Toen ik het lezen voorzette, merkte ik dat er een aantal passages zijn waar emotionele spanning wordt opgeroepen. Een voorbeeld hiervan is het moment waarop een vrouw genaamd Judith de huisartsenpraktijk binnenloopt en de huisarts uitscheldt. Dit gebeurt aan het begin van het verhaal, wanneer je nog niet weet wie de vrouw is of waarom ze boos is. Maar toch kies je partij voor de huisarts. Dat komt omdat de huisarts, wiens naam Marc Schlosser is, een rustige en geduldige man is die de tijd neemt voor zijn patiënten, en waar je dus al snel sympathie voor voelt.
Niet alleen emotionele spanning, maar ook kritische spanning wordt opgeroepen tijdens het lezen. Bijvoorbeeld in de volgende situatie: Marc is met zijn familie op vakantie, en verblijft bij een van zijn patiënten (genaamd Ralph Meier, een bekende acteur) en zijn gezin. Ralph is getrouwd met de eerder genoemde Judith. Marc vindt Judith wel interessant. Dat wil zeggen: hij probeert alles om alleen met haar te zijn en haar bij hem in bed te krijgen. Bij dit stuk komen toch vragen omhoog, want waarom wil Marc seks hebben met Judith, terwijl hij een prachtige vrouw heeft en met haar en hun kinderen een perfect gezinnetje vormt? Wat is er met Judith dat hij zo graag wilt? Jammer genoeg worden deze vragen niet beantwoord in het boek, maar ik denk dat de schrijver met deze passage aan wilt tonen dat, hoe gelukkig een mens ook lijkt, hij of zij altijd meer wilt.
Je komt er dus ongeveer op de helft van het boek achter waar de titel op slaat: Marc en zijn familie verblijven bij het zomerhuis met zwembad van een van zijn patiënten.
Het boek heeft mij zeker aan het denken gezet, en ik kan niet anders zeggen dan dat ik me heb vermaakt tijdens het lezen, omdat Herman Koch het op een fijne, ironische manier heeft geschreven.