maandag 12 maart 2012

Zomerhuis met zwembad

Een korte samenvatting van het boek Zomerhuis met zwembad van Herman Koch:

Goede recensie van Het Parool, waar ik het op bijna alle aspecten mee eens ben: http://www.parool.nl/parool/nl/26/BOEKEN/article/detail/1828277/2011/01/26/Koch-Zomerhuis-met-zwembad.dhtml


Zomerhuis met zwembad. Aan de titel valt eigenlijk niks op te maken. Je weet niet of het een spannend, ontroerend of romantisch boek is. Maar je raakt wel nieuwsgierig. Wat is er met dat zomerhuis met zwembad, en waarom heeft de schrijver juist voor die titel gekozen?
Met deze vragen in mijn achterhoofd begon ik het aan boek. Al snel kwam  ik erachter dat het niet meteen duidelijk zou worden wat de titel met het boek te maken heeft. Het verhaal begon namelijk met een huisarts, een huisarts met een vrouw en twee dochters, een huisarts die eigenlijk helemaal niet tevreden was met zijn baan. Dit verbaasde mij, want ik had totaal niet verwacht dat het boek dit onderwerp zou hebben.
Toen ik het lezen voorzette, merkte ik dat er een aantal passages zijn waar emotionele spanning wordt opgeroepen. Een voorbeeld hiervan is het moment waarop een vrouw genaamd Judith de huisartsenpraktijk binnenloopt en de huisarts uitscheldt. Dit gebeurt aan het begin van het verhaal, wanneer je nog niet weet wie de vrouw is of waarom ze boos is. Maar toch kies je partij voor de huisarts. Dat komt omdat de huisarts, wiens naam Marc Schlosser is, een rustige en geduldige man is die de tijd neemt voor zijn patiënten, en waar je dus al snel sympathie voor voelt.

Niet alleen emotionele spanning, maar ook kritische spanning wordt opgeroepen tijdens het lezen. Bijvoorbeeld in de volgende situatie: Marc is met zijn familie op vakantie, en verblijft bij een van zijn patiënten (genaamd Ralph Meier, een bekende acteur) en zijn gezin. Ralph is getrouwd met de eerder genoemde Judith. Marc vindt Judith wel interessant. Dat wil zeggen: hij probeert alles om alleen met haar te zijn en haar bij hem in bed te krijgen. Bij dit stuk komen toch vragen omhoog, want waarom wil Marc seks hebben met Judith, terwijl hij een prachtige vrouw heeft en met haar en hun kinderen een perfect gezinnetje vormt? Wat is er met Judith dat hij zo graag wilt? Jammer genoeg worden deze vragen niet beantwoord in het boek, maar ik denk dat de schrijver met deze passage aan wilt tonen dat, hoe gelukkig een mens ook lijkt, hij of zij altijd meer wilt.
Je komt er dus ongeveer op de helft van het boek achter waar de titel op slaat: Marc en zijn familie verblijven bij het zomerhuis met zwembad van een van zijn patiënten.

Het boek heeft mij zeker aan het denken gezet, en ik kan niet anders zeggen dan dat ik me heb vermaakt tijdens het lezen, omdat Herman Koch het op een fijne, ironische manier heeft geschreven.

Taalgebruik Het Leven Is Vurrukkulluk

Het Leven Is Vurrukkulluk speelt zich af in de jaren ‘60 en legt nadruk op hoe los de jongeren toen waren. De hoofdpersonen zijn Panda, Boelie en Mees, en ze doen eigenlijk niks anders dan de hele dag rondhangen.
Ik vond het een apart boek, het was op sommige momenten wel vermakelijk, maar meestal ergerde ik me toch aan het taalgebruik. Remco Campert heeft zijn eigen manier van schrijven. Hij geeft elke personage een eigen taalgebruik, bijvoorbeeld wanneer de 15 jarige Panda aan het woord is, gebruikt hij zinnen waaraan je kan zien dat ze 15 is. En wanneer Mees of Boelie aan het woord zijn, merk je dat zij al wat ouder zijn, want ze gebruiken iets ingewikkelder taalgebruik waar vaak diepere gedachtes achterliggen.
Het aparte woordgebruik ligt ook aan het feit dat het boek al was geschreven in 1961, en sommige woorden kunnen daardoor onbekend in de oren klinken.

Vurrukkulluk was die tijd

De documentaire die werd gemaakt op basis van het boek 'Het Leven Is Vurrukkulluk' van Remco Campert:


De documentaire gaat over de tijd toen de ingetogen jongeren veranderden in uitbundige rock-’n-rollers. Hoe kwam dit eigenlijk, en hoe zag die tijd eruit? Dat is beschreven in Het Leven Is Vurrukkulluk van Remco Campert.


Het was een tijd waarin jongeren vrijer werden en niet meer wilde leven zoals hen werd voorgeschreven. Op hun vrije avonden gingen ze naar de kroeg om te dansen en muziek te maken. De muziek was een belangrijk middelpunt, want elke keer als er een nieuw nummer was uitgekomen kwam iedereen bij elkaar om los te gaan.
Het was ook de tijd waarin wiet werd geïntroduceerd. Jonge mensen rookten wiet en werden losser, waardoor ze zich beter konden uiten.
Volwassenen snapten vaak niet waarom jongeren zich zo graag wilden los wrikken van de oudere samenleving. De verklaring van de jongeren voor de verandering was dat ze na de oorlog liberaler wilden zijn en meer lol wilden hebben.


Een bekende band uit die tijd (de jaren 60) was The Beatles. Er werd destijds veel op gedanst, mede omdat ze voor iets nieuws stonden, en mede omdat het goede muziek was.

Remco Campert

Remco Campert is de schrijver van het boek 'Het Leven Is Vurrukkulluk'.

Remco Campert was geboren in Den Haag, op 28 juli 1929. Hier woonde hij tot 1940, in meerdere huizen, omdat zijn ouders gescheiden waren. Remco’s vader was ook een dichter, bekend van zijn gedicht Het Lied Der Achttien Doden. In 1941 verhuisde Remco Campert met zijn pleeggezin naar Epe, omdat de Duitsers de wijk waar de familie Campert woonde aan het afbreken waren. Toen hij 12 was, ging Remco Campert in Epe naar de Mulo (Meer Uitgebreid Lager Onderwijs).

In 1943 hoorde Remco dat zijn vader was overleden in het concentratie kamp Neuengamme. Na de oorlog ging hij weg bij het gastgezin en met zijn moeder in Amsterdam wonen. Hier begon hij aan het gymnasium op het Amsterdams Lyceum, waar hij na een paar jaar mee stopte. Hij was erachter gekomen dat hij schrijver wilde worden, net als zijn vader.

In 1949 trouwde Remco Campert met Freddie Rutgers. Ze verhuisden naar Parijs, en in 1950 kwam de eerste gedichtenbundel uit; Ten Lessons With Timothy.

Maar uit het niets verliet Freddie Remco Campert. Campert hertrouwde een jaar later met Fritzi ten Harmsen van der Beek, maar ook dit huwelijk liep in 1957 op de klippen.

Remco verhuisde naar Amsterdam waar hij zijn derde vrouw Lucia van den Berg ontmoette. Met haar kreeg hij twee dochter, genaamd Emanuela en Cleo. Maar Remco was niet gelukkig en verliet ook Lucia.

De laatste vrouw in zijn leven was Deborah de Wolf. Vanaf 1967 tot 1980 hadden ze een relatie, en toen het uitging heeft Campert verschillende verhalen- en gedichtenbundels geschreven. In 1996 kwamen Deborah en Remco weer bij elkaar, en ze zijn voor alsnog een gelukkig koppel. De laatste gedichtenbundel van Campert was Nieuwe Herinneringen.