Tonio. Een requiemroman door A. F. Th. van der Heijden

Het boek Tonio. Een requiemroman is waarschijnlijk een van de meest aangrijpende romans die ik ooit heb gelezen. Het is geschreven door A. F. Th. van der Heijden, naar aanleiding van de tragische dood van zijn zoon Tonio die op de Eerste Pinksterdag van 2010 werd geschept door een auto.

In het boek staat beschreven hoe de dag van het ongeluk verliep en hoe het leven van A. F. Th. van der Heijden en zijn vrouw Mirjam Rotenstreich na het sterven van hun enige zoon in een klap compleet veranderde.

Wat mij zo aansprak van deze roman is hoe Van der Heijden flashbacks en de verhaallijn afwisselt op een manier dat je Tonio en Mirjam en hun leven als gezin in Amsterdam echt vanuit zijn ogen meemaakt.

De kijk van de schrijver op het boek en op het overlijden van Tonio wordt mooi weergeven in het volgende filmpje. A. F. Th. van der Heijden geeft zelden interviews omdat, zoals hij ook zelf vertelt, hij zich nog steeds schaamt voor de dood van zijn zoon.  

https://www.youtube.com/watch?v=HMwGVyA5_f8  (Dit filmpje kan ik jammer genoeg niet rechtstreeks in de blogpost plaatsen.)

Tonio. Een requiemroman werd erg goed ontvangen door het Nederlandse publiek en ontving in 2012 de Libris Literatuuprijs. Hierover vond ik een kort maar ontroerend filmpje, waarin we het moment zien dat Van der Heijden hoort dat hij heeft gewonnen. In de knuffel die hij zijn vrouw geeft zit erkenning, erkenning voor zijn schrijfwerk en erkenning voor hun zoon Tonio.

Van der Heijden beschrijft in de roman hoe hij en zijn vrouw met een busje naar het AMC worden gebracht, waar Tonio op de Intensive Care (IC) ligt. Als ze daar aankomen worden ze ontvangen door een verpleegster en later komt een chirurg bij hen langs om hen op de hoogte te stellen van Tonio’s toestand. Zij keert daarna terug naar de operatiekamer.

Die chirurg zou ik kunnen zijn. Nu natuurlijk nog niet, maar over ongeveer 10 jaar kan het zo zijn dat ik degene ben die aan vrienden en familieleden van de patiënt het goede of slechte nieuws komt vertellen. Na mijn vwo-opleiding wil ik namelijk graag geneeskunde studeren. Als ik die studie heb afgerond lijkt het mij echt leuk om in een ziekenhuis werken.

Maar hiervoor moet ik me natuurlijk eerst meer verdiepen in hoe ziekenhuizen en de IC zijn en daarom heb ik onderzoek gedaan naar het AMC.  

Het Academisch Medisch Centrum (AMC) is het grootste ziekenhuis van Amsterdam. Het is verbonden aan de Universiteit van Amsterdam en het VU medisch centrum. In 1983 is het AMC geopend.

Het AMC heeft als universitair medisch centrum drie hoofdtaken:

- De behandeling van patiënten, die natuurlijk voorop staat.

- Ook wordt er in het AMC veel medisch-wetenschappelijk onderzoek verricht.

- De derde hoofdtaak is het verzorgen van geneeskundig onderwijs.

De ‘IC volwassenen’ is één van de vele afdelingen van het AMC. Per jaar worden er zo’n 2000 patiënten opgenomen. De IC-verpleegkundige wordt op de ‘IC volwassenen’ in staat gesteld om zich uitsluitend op de zorg voor de patiënt en zijn naasten te richten. De zorg op de Intensive Care is in teams georganiseerd. Elk team bestaat uit IC-verpleegkundigen, IC-cursisten en IC-chirurgen.

Het AMC is tevens het traumacentrum voor de regio Amsterdam.

Het Academisch Medisch Centrum heeft ook een eigen site, waar informatie over zowel het ziekenhuis en de zorg als uitleg over de studie geneeskunde op te vinden is.

Op deze site wordt gezegd dat: “Het werk op de intensive care van het AMC is veelzijdig en ontwikkelt zich voortdurend. De afdeling beschouwt haar werk als een continu leerproces.”

Mijn kijk op het AMC en het werken op de Intensive Care is niet veranderd, bovenstaande informatie heeft me juist alleen maar meer aangespoord om extra mijn best te doen zodat ik de opleiding geneeskunde kan halen. Want hoe mooi is het nou als ik degene ben die de volgende ‘Tonio’ kan redden en genezen?