‘Dit is een grappig boek, echt de moeite waard om te lezen’, zei mijn moeder overtuigend, ‘ik heb er hardop om moeten lachen.’ En dus pakte ik Alleen Maar Nette Mensen uit haar hand en begon het boek te bestuderen. Het leek me inderdaad wel boeiend, en ik begon dezelfde avond met erin te lezen.
Alleen Maar Nette Mensen gaat over David die, net als zijn ouders en vrienden, in Oud-Zuid Amsterdam woont. Hij is een Jood, maar wordt vaak aangezien als Marokkaan. Hij is omringt door alleen maar nette mensen, codetaal voor; geen mensen die ze allochtonen noemen en al helemaal geen Marokkanen.
Het lijkt alsof David alles heeft wat zijn hartje begeert. Een lieve vriendin, genoeg geld en een gouden toekomst. Maar niets is minder waar. David is zoekende. Hij weet niet wat hij met zijn leven aanmoet, of welke studie hij moet volgen. Zijn ouders proberen hem wanhopig te helpen, maar zonder goed resultaat.
Wanneer David het uitmaakt met Naomi, zijn ‘nette’ vriendin, omdat hij haar niet meer spannend genoeg vindt, gaat er een wereld voor hem open. Hij gaat op zoek naar een, naar zijn mening, opwindende vrouw: een echte, volle negerin. Een zwarte vrouw die uitsluitend met zwarte mensen omgaat, oftewel een Sherida-ketting. In de Bijlmer zijn er genoeg te vinden, maar tijdens zijn zoektocht stuit David op een probleem: hij wil een intellectuele negerin. Om die te vinden reist hij naar Memphis, Tennessee. Maar David komt er al snel achter dat de intellectuele negerin niet bestaat, en loopt met hangende pootjes terug naar Naomi. Te laat, want zij is al een relatie met z’n beste vriend begonnen.
Alleen Maar Nette Mensen viel mij eerlijk gezegd een beetje tegen. Omdat iedereen er zo lovend over sprak, had ik hoge verwachtingen. Maar die werden niet waargemaakt. Ik heb niet hardop hoeven lachen om de platte taal die wordt gebruikt, of om de ietwat seksistische opmerkingen.
Op de voorkant van het boek staat met grote letters vermeld dat het een roman is. Ik zou het zo toch niet omschrijven, want een roman heeft meestal meer diepgang.
Wel vind ik dat het boek een mooie kijk geeft op onze samenleving. Hoe wij met elkaar omgaan en hoe we onszelf zien. Dat is ook goed beschreven in deze recensie, die naar mijn mening de best kloppende recensie is; http://www.cuttingedge.be/books/reviews/155817-alleen-maar-nette-mensen
Alleen Maar Nette Mensen is geschreven door Robert Vuijsje, die van oorsprong helemaal geen romanschrijver is. Hij was een journalist, en dit boek is zijn debuut.
Ik merkte aan Vuijsje’s manier van schrijven dat hij een journalist was, want het boek is nogal objectief geschreven en het verhaal wordt vooral in feiten uitgedrukt.
Ik kan dit boek niet echt aanraden, het platte taalgebruik en de ingewikkelde structuur van de hoofdstukken werkte niet voor mij.
Ik denk dat Vuijsje zich beter met journalistiek kan bezig houden, en het schrijven van boeken achterwege moet laten.
Voor een misschien iets te lange, maar goede samenvatting van het plot zie; http://www.scholieren.com/boekverslagen/27705.
